جدال عقل و عشق

دریافت+صلوات نثار روح بزرگوارش

عقل معاش می گوید که شب هنگام خفتن است
اما عشق می گوید که بیدار باش
در راه خدا بیدار باش
تا روح تو چون شعاعی از نور به شمس وجود حق اتصال یابد
عقل معاش می گوید که شب هنگام خفتن است
اما عقل معاد می گوید که همه ی چشم ها در ظلمات محشر در آن هنگامه ی فزع اکبر از هول قیامت گریانند
مگر چشمی که در راه خدا بیدار مانده و از خوف او گریسته باشد
عقل معاش می گوید که شب هنگام خفتن است
اما عشق می گوید:
چگونه می توان خفت وقتی که جهان ظلمتکده ی کفر آبادی است که درآن
احکام حق مورد غفلت است...

                                                                                                         آقا مرتضی آوینی(ره)

حجاب، نوک سرنیزه شبکه انگلیسی

 شبکه من و تو وابسته به خاندان سلطنتی انگلستان که در ظاهر از طرف ایرانی‌های مقیم این کشور حمایت می‌شود در اقدامی تازه ساخت و تولید و پخش برنامه ای را در دستور کار خود قرار داده است که بیش از سایر برنامه های این شبکه به نقد و تخریب ارزش‌های اسلامی پرداخته و با آن‌ها به مبارزه برخاسته است. در این برنامه بر خلاف سایر برنامه های تولیدی این شبکه که بیشتر به ظاهر آن‌ها اهمیت داده شده و رنگ و لعاب در آن‌ها اهمیت بیشتری دارد سعی شده است که با نگاهی تئوری‌تر و کمی عمیق‌تر به طرح شبهه پرداخته و با بیانی شبه روشنفکرانه تر به این موضوع –نقد و شبه افکنی پیرامون ارزش‌های دینی- پرداخته شود.

آماری که با فرهنگ ایرانیان در تضاد است!!!

 

دین، فرهنگ و تاریخ ما اُنس و الفتی دیرینه و همیشگی با کتاب و کتابخوانی دارد. همین بس که معجزه پیامبر گرامی اسلام(ص)، کتاب انسان ساز قرآن کریم است. حضرت علی علیه السلام اولین امام شیعیان درباره کتاب می فرمایند: "کسی که با کتاب ها آرامش می یابد هرگز آسایش از او سلب نمی شود." در قرآن و اسلام، کتاب و کتابخوانی از جایگاهی بس عظیم برخوردار است. بررسی آماری محتوای کلام ‌الله مجید نشان داد که واژه کتاب به اشکال مختلف 255 بار، واژه علم 582 بار، واژه قلم 2 بار، و واژه اقرأ 3 بار در قرآن تکرار شده است و اولین سوره ای که بر پیامبر اعظم نازل شد سوره علق بود که با کلمه "اقراء" آغاز  می شود و این خود نیز نشانگر اهمیت بالای کتاب و کتابخوانی و لزوم توجه بیش از پیش به این مقوله است.

وحشی بافقی شاعر بلند آوازه کشورمان نیز اینگونه می سراید:

کتابِ عشق بر طاقِ بلند است            ورایِ دستِ هر کوته پسند است 

فروگیر این کتاب از گوشه طاق               که نگشودش کس و فرسودش اوراق

مهناز افشار به جای دو مستندساز شهید!

آخر شب طبق معمول برنامه «هفت» را می‌دیدم. مشتاقانه منتظر بودم درباره شهادت دو مستندساز ایرانی یعنی شهیدان «هادی باغبانی» و «اسماعیل حیدری» چیزی ببینم و بشنوم، به ویژه آنکه دو روز قبلش برنامه مفصلی برای شهید باغبانی در تالار سوره نیز برگزار شده و خبرگزاری‌ها نیز آن را خوب پوشش داده بودند. محور برنامه خانم «مهناز افشار» بود و سؤال برنامه هفت از مردم ایران و مخاطبانش اینکه:
«بازی مهناز افشار را در کدام یک از فیلم‌های زیر می‌پسندید؟ ۱- آتش بس ۲- برف روی کاج‌ها ۳- سالاد فصل و...».
بعد هم گفت‌وگوی مفصلی با مهناز افشار و سؤالات بامزه‌ای نظیر اینکه:«چه کسی اولین‌بار به شما لقب سوپراستار داد؟» و یا «دغدغه این روزهای شما چیست؟» که ایشان در پاسخ به سؤال اخیر فرمودند؛ دغدغه اولشان انسانیت و بعد رسیدن به رؤیاهایشان است. البته حرف‌های مهم دیگری هم زدند. مثلاً درباره تعالی در هنر و اینکه آن اوایل شب‌های اجرا قرص می‌خوردند!
ما خیلی بی‌غیرتیم که دقت نمی‌کنیم! ما کجا زندگی می‌کنیم؟ نکند مسیر این بزرگواران درست است و ما بیهوده خودمان را علاف کرده‌ایم؟ نکند ما انتظار بیهوده‌ای از برادر گبرلو داریم که باید لااقل یادی از این شهدا می‌کرد، باید نمونه‌هایی از آثارشان را نشان می‌داد، با بچه‌هایی که هنگام شهادت همراهش بودند گپی می‌زد، مثلاً آقای «فاطمی» کارگردان آن گروه را می‌آورد تا مردم بدانند عده‌ای فیلمساز جوان برای آنکه جهان و آنها حقیقت را بدانند و برای همان انسانیتی که دغدغه این روزهای خانم مهناز افشار است، هزاران کیلومتر دورتر از خانمانشان دارند خون می‌دهند و جانشان را فدا می‌کنند.
به راستی کدام یک مهمتر است ؟!

---

درد نوشت:ما خیلی بی‌غیرتیم که دقت نمی‌کنیم! ما کجا زندگی می‌کنیم؟ نکند مسیر این بزرگواران درست است و ما بیهوده خودمان را علاف کرده‌ایم؟!!!

پ.ن:تُف به ریا!!!

آویـنـی:روشنفکر یا...(2)

حتی حاضر نبودند بگویند «مرتضی» شهید شد!

جالب آنکه این گروه اصرار داشتند، «آوینی» را -که یقیناً هیچ کس تا به آن روز به اندازه‌ی او نتوانسته بود ماهیت غرب‌زده و دین گریز جبهه‌ی روشنفکری را برملا کند- روشنفکر بنامند! آن هم با آن حجم یادداشت‌ها و مقالات «آوینی» در نقد روشنفکری!

آویـنـی:روشنفکر یا...(1)

در اسفند ماه سال ۱۳۷۰ از سوی دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر سمیناری برگزار شد تحت عنوان «بررسی سینمای پس از انقلاب» و در آن صاحب‌نظران سینمای ایران به بررسی روند سینمای پس از انقلاب پرداختند. «سید مرتضی آوینی» سخنران سومین روز این همایش بود که سخنانش به جنجالی‌ترین و پرحاشیه‌ترین بخش این برنامه تبدیل شد. برنامه‌ای که روشنفکران زیادی از جمله جعفر پناهی که آن‌موقع هنوز به لباس یک فیلم‌ساز ضدایرانی درنیامده بود در آن حضور داشتند و به بدترین شکل ممکن به آوینی و سخنانش تاختند. حتی فضای حاکم بر مدعوین پس از پایان سخنان شهید آوینی به سطحی از تشویش رسید که بیم آن می‌رفت جمعی از حضار راسا برای ضرب و شتم آوینی وارد عمل شوند.

گزارش«بازجویی روشنفکران از آوینی»به قلم سیدمرتضی آوینی!