امشب کوفه پر از غصه و غم است . سحری مملو از آه و ماتم ...
بر نقش زمین ، مردی دراز کشیده است ، تا دین محمد دراز نکشد. آخر نمیتواند ،قامت دین محمد را خمیده ببیند.
امشب فاطمه در آسمان ، منتظر است. امام کعبه ، به کعبه قسم خورده که رستگار شده است.
امشب کاسه های شیر انتظار مردی را می کشد ، که هیچ گاه بر سر سفره اش دو
غذا یافت نمیشد. یک بار که دختر سر سفره علاوه بر نان و نمک، شیر گذاشته
بود ، پدر با چهره ای گرفته گفت : دخترکم ، کی دیدی که پدرت با نان، دو
خورش بخورد؟ شیر را بردار ....
خودش رو از قرصهای آرامبخش پر کرده بود اونکه قلبش رو از یاد خدا خالی کرده بود …
این روزهایم با یاد شهید خوش سیمای روایت فتح ،
سید مرتضی آوینی
سپری می شود.
زندگی این ساعاتم با یاد و خاطره های سید گره خورده...
اوکه سیمایی بهشتی داشت...
اوکه مسیرش را در سال های زندگی انتخاب کرده بود.
هم او که ادبش زبانزد همرزمان است ...
او که بعد از سی سال هنوز عاشقانی دارد...
با اویم و از او خواهم نوشت...
خدیجه را خدیجه نخوان او عــظــمـــتی دارد ،
او مـــــادر-زهـــــراست او مـــادر-امتـــــ است ...
ای آنـڪـه هـمـیـشـــه " دوسـتـَم " بـودی ;
فـقـط خــواسـتـَم صـدایتــــ ڪـنـم , هـَمـیـن !
اینـــ روزهــا زیــاد غیـــــر تــــورا صـــدا کــرده ام ...
" این است نــگـارگرى الهـــى و کیسـت خوشـنـگارتــر از خـدا ؟ " سوره بقره - آیه 138
