بگذاریم قرآن خود، معرف خود باشد بیش از آن که بخواهیم حرفی درباره آن بزنیم و آشکار است که نمی‌توانیم!
قرآن خودش را نور می‌داند: « یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ نُورًا
مُبِینًا» *النساء174* اى مردم، در حقیقت براى شما از جانب پروردگارتان برهانى آمده است، و ما به سوى
شما نورى تابناک فرو فرستاده ایم.
آری قرآن روشنگر ابهامات گسترده بشر است : « قَدْ جَاءَکُمْ مِنْ اللَّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُبِینٌ»
*المائدة15* قطعاً براى شما از جانب خدا روشنایى و کتابى روشنگر آمده است.
پیروی از این نور و گام نهادن در پرتو آن، سرانجامی خوش دارد، که می‌فرماید: « فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ
وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِکَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ» *الاعراف157* پس کسانى که به
او ایمان آوردند و بزرگش داشتند و یاریش کردند و نورى را که با او نازل شده است پیروى کردند، آنان همان
رستگارانند.
اما سیاه‌بختی از آن کسی است که چشم خود را در ژرفای تاریک دریاها بسته باشد و خویشتن را از نور الهی
محروم ساخته باشد: « وَمَنْ لَمْ یَجْعَلْ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ » *النور40* و خدا به هر کس
نورى نداده باشد او را هیچ نورى نخواهد بود.
براستی شب پرستان با روشنی‌گرایان، تفاوت بسیاری دارند : « أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ
فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ»
*الزمر22* پس آیا کسى که خدا سینه اش را براى [پذیرش] اسلام گشاده، و [در نتیجه] برخوردار از نورى از
جانب پروردگارش مى باشد [همانند فرد تاریکدل است]؟ پس واى بر آنان که از سخت دلى یاد خدا نمى کنند؛
اینانند که در گمراهى آشکارند.
پس از خدا می‌خواهیم که صراط مستقیم را نشانمان دهد و ما را خادم راستین قرآن بپذیرد و دست‌مان را از
معارف نوانی آن کوتاه نسازد.
باشد که نورانیت قرآن، دلهایمان را روشن کناد.
