" چهل میلیون معلم و دانشآموز و والدین، مستقیم با آموزش و پرورش مرتبط اند.برای آموزش و پرورش هرچه هزینه کنیم، سرمایهگذاری است.اقتصاد آموزش و پرورش مثل هیچ دستگاهی نیست.باید این بخش را مورد توجه ویژه قرار داد. این بازده دارد و ارزش افزوده ایجاد میکند. " رهبر معظم انقلاب
همه
چیز از اولین مهری شروع شد که دست در دست مادر به یک حیاط بزرگ پا گذاشتم.
آنجا کودکانی بودند که هم لباسشان و هم طرز نگاهشان به هم مثل من بود.
مثل
من کوچک بودند و انگاری مثل من می ترسیدند!
همه چیز از اولین مهری شروع شد که مادرم برای اولین بار مرا رها کرد و رفت! آن روز هزار سوال در ذهنم بود و قلبم می تپید از غریبی.
همه چیز از اولین مهری شروع شد که غریبه ها دستی روی سرم کشیدند و در پاسخ چشمان اشک بارم گفتند: عزیزم! تو قرار است باسواد بشوی. من
پاییز را با مهر می شناسم. مهری که یادآور زیباترین دلشوره کودکانه ام
بود. مهری به مهربانی همکلاسی ها و مهری به میزان میزبانی معلم که زبان
مادری را به دستانم آموخت. و امروز که به دستانم نگاه می کنم یاد نیمکت های
چوبی کلاسمان می افتم که رویش کتاب فارسی و ریاضی و تعلیمات اجتماعی بود
و توی جامیزش لقمه نان و پنیر و سبزی مادر جان!
انگار کودکی همین است! دلشوره ای با طعم نان و پنیر و سبزی
در اسفند ماه سال ۱۳۷۰ از سوی
دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر سمیناری برگزار شد تحت عنوان «بررسی
سینمای پس از انقلاب» و در آن صاحبنظران سینمای ایران به بررسی روند
سینمای پس از انقلاب پرداختند. «سید مرتضی آوینی» سخنران سومین روز این
همایش بود که سخنانش به جنجالیترین و پرحاشیهترین بخش این برنامه تبدیل
شد. برنامهای که روشنفکران زیادی از جمله جعفر پناهی که آنموقع هنوز به
لباس یک فیلمساز ضدایرانی درنیامده بود در آن حضور داشتند و به بدترین شکل
ممکن به آوینی و سخنانش تاختند. حتی فضای حاکم بر مدعوین پس از پایان
سخنان شهید آوینی به سطحی از تشویش رسید که بیم آن میرفت جمعی از حضار
راسا برای ضرب و شتم آوینی وارد عمل شوند.