نفس را براى عبادت خدا مى‌فریفت

---

مى‌فرمود: من براى قرائت قرآن در شب یا نماز شب به حیله‌هایى متوسل مى‌شوم و نتیجه هم مى‌گیرم. وقتى نیمه شب بیدار مى‌شوم و یا بیدارمان مى‌کنند،[1]  مى‌گویم: حال نماز که ندارى، پس فقط یک وضو بگیر.[2]بعد مى‌گویم: حالا که وضو گرفتى و حال نماز ندارى، دست کم روى به قبله بنشین! باز به نفس مى‌گویم: حالا که رو به قبله هستى، چند آیه‌اى بخوان و همین که قرائت را شروع مى‌کنم و چند سوره مى‌خوانم حال و توجهى مى‌آید و دیگر شیطان گریخته است.این چنین در جزئیات، راه غلبه بر نفس و مقابله با شیطان را مى‌آموخت و کلیات نمى‌بافت.جالب آن‌که در این آموزه‌ها دقیقا از نصوص و مستندات دینى هدایت مى‌گرفت و مى‌فرمود: راستى که هر چه فکر مى‌کنم خودم و خودمان را وام‌دار هیچ روشن‌فکر و دانش‌مندى نمى‌بینم، جز آن‌که دین على(ع) را در این اوج‌ها و رشدها به گردن داریم.در همین فرازى که از سیره او گذشت به حدیث «خادع نفسک فى العبادة[3] »؛ براى عبادت به نفس خویش خدعه بزن» توجه کنیم.

---

[1] . در حدیث هست که سه بار بیدارمان مى‌کنند اما شیطان وسوسه مى‌کند و مى‌خواباند. تااین که در آخر شیطان در گوش و چشم آدم بول نموده، پیروزمند مى‌رود.

[2] . در روایت هست که با همین وضو بندهاى شیطان پاره مى‌شود.

[3] . نهج‌البلاغه، حکمت، شماره 69

---

منبع مطلب:از کتاب مشهور آسمان نوشته عزیزالله حیدری